به خودتان زمان زیادی بدهید تا آماده شوید.  از عجله خودداری کنید.

متاسفانه تا کنون برای از بین رفتن سلول‌ ها دلیل مشخصی به دست نیامده است. بیماری پارکینسون جزو شایع‌ ترین مشکلات دستگاه عصبی در افراد مسن می باشد و غالبا پس از ۵۰ سالگی بروز می نماید.

آنتی اکسیدان ها: غذاهای سرشار از این مواد، می توانند از استرس اکسیداتیو و آسیب به مغز جلوگیری کنند.

احتمال اینکه در آینده مبتلا شوید می تواند وجود داشته باشد ولی در حال حاضر به این بیماری مبتلا نیستید.

احتمالاً به دلیل ترکیبی از حساسیت های فردی و عوامل محیطی است. بیشتر موارد بیماری پارکینسون بدون ارتباط ژنتیکی رخ می دهد. (مطالعه بیشتر: نقش ژنتیک در پارکینسون)

  موقعیت جغرافیایی ممکن است یکی از دلایل این خطر بیشتر باشد.

یکی از علائم مشخص مرحله ۱ پارکینسون این است که لرزش و سایر مشکلات در حرکت معمولاً منحصر به یک طرف بدن است.

در حالی که هیچ علت شناخته شده ای وجود ندارد ، تحقیقات نشان داده اند که در گروه هایی از افراد، احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری وجود دارد  ، که این گروه ها شامل موارد زیر است:

از آن جایی که درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما مهم است که از بروز بیماری، قبل از ظاهر شدن علائم آن، پیشگیری به عمل آید.

علائم اولیه بیماری پارکینسون ممکن است ناشناخته باقی بمانند.

سن : افزایش سن یکی از خطرات ابتلا به این بیماری می باشد. به طور کلی می توان گفت ۳ درصد از افراد ۶۵ سال و بالای ۵ درصد از کسانی که ۸۵ سال هستند در معرض ابتلا به این بیماری می باشند. بیماری پارکینسون اختلال بر سیستم عصبی می باشد که معمولا در افراد مسن دیده می شود. از آنجایی که این عارضه ارثی نیست ، جهش های ژنتیکی به طور تصادفی اتفاق می افتد و اغلب محققان می گویند ترکیب عوامل محیطی و ترکیب ژن ها می تواند در وقوع آن موثر باشد.

به طور خلاصهمی توان گفت عوامل بسیار زیادی وجود دارند که بر بیماری پارکینسون است روی طول عمر این بیماران تاثیر می گذارد که می توان از میان آن ها به موارد ذیل اشاره نمود:

گاهی اوقات داروهای مورد استفاده برای انواع دیگر زوال عقل می توانند مفید باشند.

مرحله‌ی متوسط: اغلب در سه تا هفت سال، تغییرات بیشتری در بیمار مشاهده خواهد شد. در اوایل، بیمار ممکن است در انجام کاری نظیر بستن دگمه‌ی پیراهنش دچار مشکل بوده باشد.